Basın yaşamında daha
önceleri, EP, Artı Haber, Yeni Yüzyıl, Gözcü gibi, alternatif olma potansiyeli
taşıyan iletişim araçları, acilen tasfiye edildi.
25 yıllık yayınlanma yaşamımda,
yazı yayınlattığım 10 dergi ve 10 site şu an kapanmış durumda. (Şerh: ‘Varlık’
gibi 75 yıl yayını süren dergiler de mevcut.)
Bu durum ne
yaratıyor?
Öğrenilmiş
çaresizlik.
‘Havuç-havuç-...-havuç-açlık’
insanı travmaya uğratır.
Onputo’nun
kapatılması da öyleydi. Alternatif bir mecraydı. Katılımcılar, Onpunto
kapatılınca, büyük hayalkırıklığı yaşadılar. Onu kapatanlar, bunu bilerek
yapmış olmasa da, bu sonuç onu kapatanların işine yarayacak. Muhalefetin
kendisi mücadeleden vazgeçecek.
Daha önceleri Radikal
ve Birgün okur yazıları yayınlardı, sonra vazgeçtiler.
Bugün %o 1’lik aydın
kesiminin tamamına yakını sesini duyuramaz durumda. Bu da travma ve öğrenilmiş
çaresizlik yaratıyor. İnsanlar iktidar seçkinleriyle mücadeleyi terkediyorlar.
Oysa yazmak, ölene
dek süren bir maratondur. Ancak böyle bakarsan, benim gibi ‘bir sonraki
hangisi?’ diye bakarsın.
Eski Onpunto’culara
aynısını yapmayı öneririm.
(25 Temmuz 2008)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder